Hvað segir Biblían um forfeðradýrkun?

Hvað segir Biblían um forfeðradýrkun? Svaraðu



Forfeðradýrkun felur í sér trúarskoðanir og venjur sem samanstanda af bænum og fórnum til anda látinna ættingja. Forfeðradýrkun er að finna í mörgum menningarheimum um allan heim. Bænir og fórnir eru gerðar vegna þess að talið er að andar forfeðra lifi áfram í náttúrunni og geti þannig haft áhrif á framtíð og örlög lifandi ættingja. Andar forfeðranna eru einnig taldir starfa sem miðlarar milli hins lifandi og skaparans.



Dauðinn var ekki eina forsenda þess að vera tilbeðinn sem forfaðir. Manneskjan verður að hafa lifað siðferðislegu lífi með miklum félagslegum sérstöðu til að öðlast þá stöðu. Talið er að forfeður hafi áhrif á líf síðari kynslóða með því að blessa eða bölva þeim, í raun og veru sem guðir. Því að biðja til þeirra, gefa þeim gjafir og færa fórnir til að friðþægja þá og öðlast hylli þeirra.





Vísbendingar um tilbeiðslu forfeðra hafa fundist á stöðum í Austurlöndum nær í Jeríkó frá 7. öld fyrir Krist. Það var líka til í forngrískum og rómverskum menningu. Forfeðradýrkun hefur haft mest áhrif á kínversk og afrísk trúarbrögð og er að finna í japönskum og indíánum trúarbrögðum þar sem hún er betur þekkt sem forfeðradýrkun.



Hvað segir Biblían um forfeðradýrkun? Í fyrsta lagi segir Biblían okkur að andar hinna dauðu fari annað hvort til himna eða helvítis og verði ekki áfram í náttúrunni (Lúk 16:20-31; 2. Korintubréf 5:6-10; Hebreabréfið 9:27; Opinberunarbókin 20: 11-15). Sú trú að andar haldi áfram að búa á jörðinni eftir dauðann og hafa áhrif á líf annarra er ekki biblíuleg.



Í öðru lagi, hvergi í Biblíunni er okkur sagt að hinir látnu starfi sem milliliðir milli Guðs og manna. En okkur er sagt að Jesú Kristi hafi fengið það hlutverk. Hann fæddist, lifði syndlausu lífi, var krossfestur fyrir syndir okkar, grafinn í gröf, reistur upp af Guði, séður af fjölda votta, steig upp til himna og situr núna til hægri handar föðurins þar sem hann biður um fyrir hönd þeirra sem hafa lagt trú sína og traust á hann (Postulasagan 26:23; Rómverjabréfið 1:2-5; Hebreabréfið 4:15; 1. Pétursbréf 1:3-4). Það er aðeins einn meðalgangari milli Guðs og manna, en það er sonur Guðs, Jesús Kristur (1. Tímóteusarbréf 2:5-6; Hebreabréfið 8:6, 9:15, 12:24). Aðeins Kristur getur gegnt því hlutverki.



Biblían segir okkur í 2. Mósebók 20:3-6 að við eigum ekki að tilbiðja neinn annan guð en Drottin Guð. Ennfremur, þar sem spásagnarmenn og galdramenn voru taldir geta haft samband við hina látnu, var þeim einnig beinlínis bannað af Guði (2. Mósebók 22:18; 3. Mósebók 19:32, 20:6, 27; 5. Mósebók 18:10-11; 1. Samúelsbók 28 :3; ​​Jeremía 27:9-10).

Satan hefur alltaf reynt að koma Guði í staðin og hann notar lygar um að tilbiðja aðra guði og jafnvel forfeður til að reyna að leiða fólk frá sannleikanum um tilvist Guðs. Forfeðradýrkun er röng vegna þess að hún gengur gegn sérstökum varnaðarorðum Guðs um slíka tilbeiðslu og hún leitast við að koma í stað Jesú Krists sem guðdómlegan meðalgöngumann milli Guðs og mannkyns.



Top