Hvað segir Biblían um lögfræði?

Hvað segir Biblían um lögfræði? Hvernig getur kristinn maður forðast að falla í gildru löghyggjunnar? Svaraðu



Orðið lagahyggja kemur ekki fyrir í Biblíunni. Það er hugtak sem kristnir menn nota til að lýsa kenningalegri afstöðu sem leggur áherslu á kerfi reglna og reglugerða til að ná bæði hjálpræði og andlegum vexti. Lögfræðingar trúa á og krefjast strangrar bókstaflegrar fylgni við reglur og reglugerðir. Kenningarlega séð er það staða sem er í meginatriðum á móti náð. Þeir sem hafa lögfræðilega afstöðu sjá oft ekki raunverulegan tilgang laganna, sérstaklega tilgang Gamla testamentisins lögmáls Móse, sem er að vera skólameistari okkar eða kennari til að leiða okkur til Krists (Galatabréfið 3:24).



Jafnvel sanntrúaðir geta verið lögfræðilegir. Okkur er fremur sagt að sýna hvert öðru náð: Takið á móti þeim sem hefur veika trú, án þess að dæma um ágreiningsefni (Rómverjabréfið 14:1). Því miður eru þeir til sem hafa svo mikla tilfinningu fyrir kenningum sem ekki eru nauðsynlegar að þeir munu reka aðra út úr samfélagi sínu og leyfa ekki einu sinni annað sjónarmið. Það er líka lögfræði. Margir lögfræðilegir trúaðir í dag gera þá villu að krefjast óviðjafnanlegrar fylgni við eigin biblíutúlkun og jafnvel eigin hefðir. Til dæmis eru þeir sem telja að til að vera andlegur verði maður einfaldlega að forðast tóbak, áfenga drykki, dans, kvikmyndir o.s.frv. Sannleikurinn er sá að það að forðast þessa hluti er engin trygging fyrir andlega.





Páll postuli varar okkur við lögfræði í Kólossubréfinu 2:20-23: Þar sem þú dóst með Kristi undir grundvallarreglum þessa heims, hvers vegna, eins og þú tilheyrir honum enn, lútir þú reglum hans: ‚Handlið ekki! Ekki smakka! Ekki snerta!'? Þetta er allt ætlað að farast með notkun, vegna þess að þeir byggja á mannlegum boðum og kenningum. Slíkar reglur hafa vissulega yfirbragð visku, með sjálfskipaðri tilbeiðslu, falskri auðmýkt og harðorðri meðferð á líkamanum, en þær skortir nokkurt gildi til að halda aftur af munúðlegri eftirlátssemi. Lögfræðingar kunna að virðast vera réttlátir og andlegir, en lögfræðin nær ekki tilgangi Guðs að lokum vegna þess að það er ytri frammistaða í stað innri breytinga.



Til að forðast að falla í gildru löghyggjunnar getum við byrjað á því að halda fast í orð Jóhannesar postula, Því að lögmálið var gefið fyrir Móse; náð og sannleikur kom fyrir Jesú Krist (Jóhannes 1:17) og mundu að vera náðugur, sérstaklega við bræður okkar og systur í Kristi. Hver ert þú að dæma þjón annars? Til eigin húsbónda stendur hann eða fellur. Og hann mun standa, því að Drottinn getur látið hann standa (Rómverjabréfið 14:4). Þú, af hverju dæmir þú bróður þinn? Eða hvers vegna líturðu niður á bróður þinn? Því að við munum öll standa frammi fyrir dómstóli Guðs (Rómverjabréfið 14:10).



Hér þarf að gæta varúðar. Þó að við þurfum að vera náðug hvert við annað og umburðarlynd gagnvart ágreiningi um ágreiningsefni, getum við ekki sætt okkur við villutrú. Við erum hvött til að berjast fyrir trúnni sem var í eitt skipti fyrir öll falin hinum heilögu (Júdasarguðspjall 3). Ef við munum eftir þessum leiðbeiningum og beitum þeim í kærleika og miskunn, munum við vera örugg fyrir bæði lögfræði og villutrú. Kæru vinir, trúið ekki hverjum anda, heldur prófið andana til að sjá hvort þeir eru frá Guði, því að margir falsspámenn eru farnir út í heiminn (1. Jóh. 4:1).





Top