Hvers vegna sagði Jesús okkur að biðja, leiða okkur ekki í freistni?

Hvers vegna sagði Jesús okkur að biðja að leiða okkur ekki í freistni þegar Guð segir að hann freisti okkar ekki? Svaraðu



Við vitum af Jakobsbréfinu 1:13 að Guð freistar okkur ekki til að syndga. Ef Guð freistaði okkar til að syndga, þá myndi hann hegða sér andstætt sínu heilaga eðli, gegn löngun sinni til að við værum heilög eins og hann er heilagur (1. Pétursbréf 1:16), og gegn öllum öðrum boðorðum Ritningarinnar sem segja okkur að forðast syndga og flýja freistingar. Í fyrirmyndarbæn Drottins (Matt 6:9–13) segir Jesús: Leið oss ekki í freistni, heldur frelsa okkur frá hinum vonda (vers 13). Innifalið beiðni um að Guð leiði okkur ekki í freistni kennir okkur að forðast freistingar ætti að vera eitt af megináhyggjum kristins lífs.



Hugmyndin um að Guð leiði fólk sitt er meginþema Ritningarinnar. Sérstaklega er sálmabókin full af bænum til Guðs um að leiða okkur á vegum sínum (Sálmur 5:8; 27:11), með sannleika sínum og réttlæti og á eilífum vegi (Sálmur 139:24). Ásamt því að leiða okkur í átt að gott, við skiljum að við erum að biðja Guð að leiða okkur í burtu frá illt. Bænin í Faðirvorinu um að láta ekki leiðast í freistni endurspeglar löngun hins trúaða til að forðast hættur syndarinnar með öllu. Þessa setningu verður því að skilja í þeim skilningi að leyfa. Jesús kenndi okkur að biðja, ekki „leyfa“ okkur, eða „leyfa“ okkur, að freistast til að syndga. Þessi beiðni gefur til kynna að Guð hafi slíka stjórn á freistaranum að hann frelsar okkur frá valdi hans ef við ákallum himneskan föður.





Það er annar skilningur þar sem við eigum að biðja Guð um að leiða okkur ekki í freistni. Orðið freistingu getur einnig átt við réttarhöld. Við vitum af 1. Korintubréfi 10:13 að Guð mun ekki prófa okkur umfram getu okkar í Kristi til að bera það og mun alltaf veita okkur leið út. En Guð lætur okkur stundum sæta prófraunum sem geta afhjúpað okkur fyrir árásum Satans í eigin tilgangi, eins og í tilfellum Jobs og Péturs (Lúk 22:31–32). Ef freistingin í Faðirvorinu vísar til rauna, þá er merking Matteusar 6:13: Þjáið okkur ekki eða reynið okkur. Það er ekki rangt að biðja um að við megum frelsast frá prófraunum og þjáningum, svo framarlega sem við lútum okkur undir vilja Guðs, sama hvað það er. Hinn trúaði getur með réttu beðið um að verða leystur frá prófraunum og beðið um styrk til að þola það ef það kemur.



Við gætum lýst orðum Jesú Leið okkur ekki í freistni eins og þessa: móðir tekur ung börn sín með sér í matarinnkaup og kemur að sælgætisganginum. Hún veit að það að taka börnin sín niður þann gang mun aðeins vekja upp græðgi í hjörtum þeirra og leiða til væla og kjaftæðis. Í visku fer hún aðra leið - það sem hún kann að hafa þurft á nammiganginum verður að bíða í annan dag. Þannig afstýrir móðirin óþægindum og sparar börnum sínum prófraun. Að biðja, leiðið okkur ekki í freistni, er eins og að biðja, Guð, farðu ekki með mér niður nammiganginn í dag. Það er að viðurkenna að við grípum náttúrulega eftir óarðbærum hlutum og að viska Guðs getur komið í veg fyrir óþægilega kviðverki okkar.



Hvort sem við erum að biðja Guð um að leiða okkur frá syndinni eða frá erfiðum prófraunum er markmið okkar að finna í seinni hluta vers 13: Frelsa okkur frá hinum vonda. Svipaða bæn og þessu er boðið af Davíð í Sálmi 141:4: Lát ekki hjarta mitt dragast að því sem illt er, svo að ég taki þátt í illvirkjum ásamt þeim sem eru illvirkir; leyfðu mér ekki að borða kræsingar þeirra. Í öllu er Guð frelsari okkar og við erum vitur að leita valds hans yfir syndinni.





Top